Djambo Djambo

Vandaag was het onze laatste dag op het Tanzaniaanse vasteland. Op het programma stond de reis naar Zanzibar. Omdat we maar om 14u op de luchthaven verwacht werden besloten we iets langer te slapen en pas om 9u te vertrekken.

Het eerste stuk van de weg ging vlot, omdat het eens een geasfalteerde weg was. Even later was het weer offroad toen we aan wegenwerken kwamen. De alternatieve weg liep echt volledig door het veld, en was erg lastig om te berijden.

Voor onze middaglunch bezochten we nog het Snake park. Dit is een minizoo met allemaal slangen, van erg gevaarlijke (cobra, python, black mamba...) tot ongevaarlijke. Ook waren er een aantal krokodillen. Van deze laatste waren er een aantal jongen die we mochten vastnemen. De bek wel goed dichthouden, want het is natuurlijk niet de bedoeling om op de laatste dag een vinger te verliezen. Ook de slangen mochten we aanraken en rond onze nek leggen. Een aparte ervaring die Magalia liever aan haar voorbij liet gaan (een aaitje was voldoende, het kusje spaarde ze voor mij). De gids vertelde dat hij dit park nooit in het begin van de safari bezocht, want anders durfde niemand meer verder te gaan.

Naast het snake park was een klein museum over de Masaai, hoe ze leven, hun huis, de betekenis van de verschillende gezichtsbeschilderingen. Het was wel eens leuk om te zien.

De lunch deden we voor de souvenirshop die we de eerste dag al bezochten (en we hadden nog wat overgelaten). Daarna was het echt bijna afscheid nemen van Moodey, want amper 20 kilometer verder lag de luchthaven al. 

Het inchecken was een speciale ervaring. Van transportbanden hebben ze nog niet gehoord. De controles zijn ook iets minder scherp. Flinke Belgen als we zijn hadden we, zoals het moest, alle drank achtergelaten. Eens op het vliegtuig zagen we overal grote flessen water opduiken.

Op de luchthaven namen we afscheid van Moodey, maar niet zonder eerst zijn e-mail en adres te vragen ('t is een moderne Tanzaniaan ;-)). Het vliegtuig zelf was kleiner dan de vorige (ongeveer 70 zitplaatsen). 

De vlucht zelf verliep goed, ook hier werden we verwend met eten en met drank. 

Na iets meer dan een uur begonnen we te landen en zagen we Zanzibar liggen. Vanuit de lucht zag het er hetzelfde uit als de andere steden.

Na het oppikken van de bagage en de nodige documenten in orde gebracht te hebben konden we kennismaken met onze taxi naar het hotel. Na 6 dagen in een Land Rover zaten we nu in een VIPbusje, volledig in stof met leder. Ook de banen waren allemaal geasfalteerd, tot we op ongeveer 2 km van het hotel aankwamen, dan ging het even door een zeer oud en gebrekkig dorpje, tussen de lokale bevolking door.

Dat maakt het allemaal zo wat raar eigenlijk. Je rijdt temidden van de armoede en opeens gaan de poorten open en je zit in een vijf sterrenhotel. 

De ontvangst was hartelijk. Snel werden we naar de kamer begeleid. Een mooie kamer, vol van luxe (er is meer dan 15 liter warm water), met zicht op de zee.

Deze avond al kennis gemaakt met het eten van het hotel, en het is eindelijk iets Westers. De voorbij dagen waren wel lekker, daar niet van, maar het doet toch deugd iets vertrouwder te eten.

Deze avond vroeg gaan slapen, want we zijn beiden erg moe. Morgenvroeg komt er nog iemand van het reisbureau hier om wat uitleg te geven over excursies, maar het zal een echt lui dagje worden (tenzij de wandeling van ons bed naar het strand, wat toch nog zeker 5 meter is).

Tot morgen!

Magalia en Wouter